Mijn oudste zuster (Maaike) had de komst van een jonger zusje (Sytske) nog goed kunnen verwerken: een leuke pop om mee te spelen. De komst van het broertje moet voor haar onwenselijk zijn geweest. Dat een afzichtelijke rode garnaal met zijn geschreeuw weken lang de aandacht opeiste, moet zij als een grote last hebben ervaren. Ze heeft enige jaren lang blijk gegeven van een behoefte mij te negeren of zelfs te elimineren.
Zoals die keer dat wij thuis kwamen van een wandeling.Van Bandung waren wij intussen verhuisd naar Den Haag, de Papagaaienlaan. Zij was juist door het zware toegangshek heen en wist dat ik achter haar aan kwam. In plaats van het voor me open te houden gooide ze het met kracht achter zich dicht. Mijn linker hand zat er tussen en het hek spleet de ringvinger open, met als gevolg veel pijn en bloed.
Het litteken blijft herinneren aan de doorstane schade en belediging. Vanaf die dag is in mij een wantrouwen in mensen gegroeid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten