Ik heb Prof. Hijmans van den Berg (Juridische faculteit) leren kennen toen ik, nog als student, hem hielp buitenlandse deelnemers aan een Zomercursus te Utrecht nuttig en aangenaam bezig te houden. We hebben toen o.a. de plaats bezocht waar de Duitse bezetters bij hun vertrek de dijk doorgestoken hadden van de Wieringermeerpolder waardoor deze weer onder water kwam te staan. Later heeft hij mijn vrouw en mij op een prettige manier in de kring van professoren geintroduceerd.
Kort na het heropenen van de universiteiten heeft de Vrijzinnig Christelijke StudentenVereniging een congres georganiseerd over vragen die waren opgeroepen door het gebruik en misschien misbruik van kernenergie. Op de terugweg reisde ik per trein met een van de zussen Buzeman uit Amsterdam. Omdat wij beide voorkeur voelden voor een discussie waaraan God niet zou hoeven deelnemen maakte we plannen voor een humanistische studenten vereniging. In '46 heb ik met Trude Schok en Ab Goudsmit de Utrechtse afdeling van de Studenten Vereniging op Humanistische Grondslag opgericht. Als voorzitter van die afdeling heb ik deel uitgemaakt van een groep medewerkers en studenten van de universiteit die in 1947 een eerste na-oorlogs bezoek bracht aan Duitse zusterinstellingen om weer banden voor samenwerking aan te knopen. Prof Brandt (historicus) had de leiding.
Jaren later troffen prof. Brandt en ik elkaar in een groepsbijeenkomst om te bespreken of er in de universitaire gemeenschap plaats zou zijn voor een centrum voor humanistisch gedachtengoed. De andere leden waren mevrouw Brandt Corstius (oma van Jelle), prof. Minnaert (sterrenkunde), dr Poslavski (psychiater). Onze conclusie luidde toen afwijzend. Misschien is er toch een kiem gelegd die later is uitgegroeid tot de Universiteit voor Humanistiek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten