Zomer 1942: ik ben 17 jaar en mijn ouders hebben voorgesteld dat ik zal deelnemen aan een groepsverblijf bij de jonge dominee De Jong in Stompetoren. Goed eten, gezonde lucht en leerzame omgang met 12 leeftijdsgenoten. Van de groepsgenoten is maar een vaag beeld blijven hangen; de enige naam die ik me herinner is die van een aardige jongen, die de zoon bleek te zijn van de staatssecretaris van onderwijs. In de situatie van toen gaf dat wel aanleiding te twijfelen: is hij wel te vertrouwen?
De dag werd doorgebracht met discussie en een enkele excursie. O.a. werd de grote fabriek bezocht waar volgens een vacuumverdampings-procedee melkpoeder werd vervaardigd. Bijgevolg waren alle horizontale richels in de fabriekshal bedekt met een dikke laag wit poeder. Met een van de kameraden, die net als ik uit een streek kwam waar voedsel schaars was, ben ik in een vrij uurtje teruggekeerd om wat van die overvloed te verzamelen. Toen wij in de pastorie terugkwamen, ieder beladen met twee grote blikken vol melkpoeder, werden wij opgewacht door een meute die ons van de kostbare oogst wilden ontdoen. Wij hebben ons fel verdedigd en konden het grootste deel van de buit redden en aan het eind van de week mee naar huis nemen.
Nu, zeventig jaar later, halen we mooie stukken kaas van onze kaasboer Henrico aan het Vrijheidsplein in Zeist. Op de korst zijn altijd een paar letters te lezen, "Sto" of "oren" die me doen terugdenken aan die mooie week in Noord Holland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten